Dichtbijheid
De afgelopen maand april hebben wij op de dinsdagavonden mogen genieten van dharmalessen van onze sanghagenoten. En ik vond het stuk voor stuk bijzondere avonden. Om aanwezig te zijn bij dit persoonlijk delen.
Ik besef wat een inspanning het is.
De uitdaging: “Ja ik doe het!”
Dan: “Waar ga ik het over hebben?”
De onzekerheid, de opwinding, hoe zet ik het in vorm?
Het zoeken en schrappen, het oefenen, de zenuwen en dan uiteindelijk te zitten op dat gele kussen tegenover de Boeddha met een grote intentie om iets te delen maar er is ook vrees.
Elke keer hoorde ik hen van te voren zeggen: “Dit is iets anders dan een toespraak houden in werkverband voor een groot publiek, dit is de dharma, de sangha.”
Ik sla de The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion open en lees onder het woord Teisho:
‘…Het aanbieden, laten zien, het tonen van de Dharma aan de Boeddha in het bijzijn van de gemeenschap. Het is geen uitleg, commentaar of uiteenzetting in de gebruikelijke zin. Er wordt geen feitelijke kennis overgedragen want er is niemand die onderwijst en niemand die onderwezen wordt.’
Wat bij me blijft van deze aprilbijeenkomsten is de authentieke presentie. Degene die spreekt geeft iets waardevols van zichzelf, zijn/haar inzicht, haar/zijn leven op dat moment. En ieder van ons die er bij is geeft zichzelf door te luisteren. Het is een sfeer van kwetsbaarheid en ondersteunende aanwezigheid.
In het Sanskriet bestaat de term Sannidhi [nearness, nabijheid, dichtbijheid], ook wel gebruikt als eigennaam en soms in combinatie met Deva [devine, goddelijk].
Deze dichtbijheid als Boeddha Dharma en Sangha, dat is wat Teisho voor mij betekent.
Ik herinner me de Buddhahall in de ashram in Poona, een enorme marmeren vloer met een zeildoeken dak erboven en aan alle zijkanten open, omgeven door reusachtige tropische varens, bomen, bladeren en het regelmatige gekrijs van vogels en apen. Te midden daarvan zat een menigte van honderden toehoorders, de sangha, doodstil aandachtig en alert te luisteren naar één spreker: Osho. En aan de rand van die enorme menigte lagen languit op het koele marmer met hun handen op hun buik, ogen gesloten en soms zachtjes snurkend, ook toehoorders, sangha. En dat was prima!
Het ging erom aanwezig te zijn, de dichtbijheid van de guru, van de sangha, en van het ruisen van de varens, het toeteren van de riksha’s op de achtergrond, het gezoem van het leven.
Devine Nearness.
Toen ik Niko eens vertelde wat een geworstel het soms is, het maken van een dharmales, toen zei hij: “Al ga je zitten voorlezen uit een Kuifjeboek, en dan hoeft het niet eens Kuifje in Tibet te zijn. Als je daar zit belichaam je de Boeddha, vertrouw daarop.”
Ik heb deze maand genoten van jullie dharmalessen en van deze Deva Sannidhi, goddelijke dichtbijheid.
Veel dank en liefs van,
Lolit Abhaya
Bevrijdingsdag 2019