In the flesh

Zitten na corona

Vorige maand heb ik met een voldaan gevoel de intro van januari afgesloten. Deze was ik een half jaar geleden vol goede moed via zoom begonnen. Ik dacht toen nog dat we weer snel met elkaar in de zendo zouden kunnen zitten. Maar dat viel tegen. Het zou nog maanden duren eer ik de deelnemers ‘bij ons thuis’ aan de Binnenkant zou kunnen uitnodigen voor de achtste en laatste les van de serie.

Toch werkte het goed, het zitten via Zoom. Ook de deelnemers waren tevreden en de meesten logden alle zeven weken braaf in en hielden vol. Ik vind het wonderlijk dat het kan: zo via het scherm verbondenheid en intimiteit ervaren. Ook de deelnemers gaven aan dat ‘het werkte’ en dat zij niet het gevoel hadden dat zij iets misten.

Totdat ze de laatste les aan de Binnenkant kwamen zitten en aan den lijve konden ervaren wat er nog meer gaande was. Ik merkte dat ze erg onder de indruk waren van onze mooi ontworpen ruimte, maar vooral ook van de sfeer. De zensfeer? Tot mijn grote tevredenheid bleken ze allemaal keurig recht te zitten. Want daar had ik me vooral zorgen over gemaakt: had ik die zithouding wel goed over weten te brengen? Ik kon immers van het scherm niet goed aflezen hoe ze zaten en kon ze daardoor maar heel beperkt persoonlijke feedback geven. Mede dankzij de uitgebreide en gedetailleerde zitinstructies van Nico en zijn voorgangers bleek de houding ook met vrijwel alleen het gesproken woord goed overdraagbaar. Om het gebrekkige contact via Zoom enigszins op te vangen schreef ik na afloop van elke les een verslag wat ik de deelnemers per mail opstuurde. Dit werd erg gewaardeerd. Je kunt de verslagen ook op de website lezen.

Tot slot heeft ook de woensdagavondgroep de laatste weken van het seizoen als vanouds, zonder zoom, in de zendo gezeten. Het was wel weer even wennen aan de vorm: Hoe ging het ook alweer? Wanneer en hoe vaak een tingeltje, een boing of een plok? Fijn dat dit weer als vanouds een gespreksonderwerp kan zijn. Fijn dat we er weer gezamenlijk kunnen zitten – in the flesh – aan de Binnenkant.

Marieke Virya

On-line verslagen van de intro >