Julia Jinne Sensei

‘Julia Jinne Sensei kwam de middeleeuwse mysticus Meister Eckhart op het spoor en was verkocht, nadat ze eerder geïnteresseerd raakte in het boeddhisme, het soefisme en filosofie. Meister Eckhart raakte een zeer gevoelige snaar, en wees haar de weg naar haar leraar Niko Tenko Roshi in het Zen Centrum Amsterdam. Vanaf het eerste moment dat ze de zendo betrad, in stilte met elkaar op het kussen zat en de woorden van Niko Tenko Roshi hoorde, wist ze dat hier haar hart en haar weg lag. Het herinnerde haar aan de woorden van Meister Eckhart:“Ik wil zitten en wil zwijgen en wil horen wat God in mij spreekt.”

Wat is zen?

Dat is een goede kwestie. Als je het me zo vraagt kan ik het bijna niet zeggen. Wat me te binnen schiet is dat zen voor mij beoefening is, grenzeloze beoefening, eindeloze beoefening. Het hart van de beoefening vormt voor mij zazen, het zitten op het kussen. Ik doe dat niet alleen in de zendo, maar ook thuis, en waar het ook kan. De eenvoud ervan spreekt me enorm aan. Beoefening beperkt zich niet tot het kussen, maar waaiert in alle facetten van het leven uit. Iemand stelde me afgelopen zomer de vraag: ‘wat is beoefening?’ In mij kwam toen het gedicht op van een anonieme dichter ‘Gij stil geschreeuw’:

O diepe schat, hoe zal men u uitgraven?
O hoge adel, wie kan u bereiken?
O overvloeiende bron, wie kan u uitputten?
O lichte glans, o alles doordringende kracht, louter verborgenheid, verborgen zekerheid, zekere toeverlaat, enige stilte in alle dingen, menigvuldig goed in enige stilte,
Gij stil geschreeuw, u kan niemand vinden, die u niet weet te laten.

Wat kan zen doen?

Wat niet, zou ik bijna zeggen? Ik kan er elke dag geroerd door raken. Misschien is dat het wel. ‘Het’ raakt me, tot op het bot, in alle schoonheid en ook in alle rauwheid. Ik hou van de doorsnijdendheid van zen. Ik ervaar zen als een uitnodiging om alle concepten – om hoe ik denk dat het is – los te laten, om de grondeloosheid van het leven aan te gaan, te ervaren. Ik ervaar daarin een enorme vreugde die dwars door alles heen gaat, ook door de tranen die met dit pad gemoeid zijn.

Leraar en leerling

Ik schreef net dat het hart van de beoefening zazen vormt, maar dat geldt evenzo voor het leerling zijn. Ik vind dat zo’n groot goed van de zentraditie: om de rijkdom te mogen smaken een leraar te hebben, naar wie ik toe kan gaan met elke vraag (op dit pad) en die mij inwijdt in het mysterie van leven en dood. Ik heb me geen betere leraar kunnen wensen dan Niko Tenko Roshi. Hij brengt voor mij de mystiek en zen bijeen. Hij laat me zien, iedere keer weer, wat het is om zoals Meister Eckhart dat zegt te “Leven zonder waarom”, met Groot Vertrouwen, Grote Moed en Grote Twijfel. Last but not least,hij schenkt me de lach op dit pad, zoals hij een keer zei bij de instructie voor het zitten: “ga zitten met een glimlach, om de kaakspieren te ontspannen, vergeet nooit de glimlach”.

Waarom ik naar de zendo ga?

Omdat ik niet anders wil. Omdat de Sangha nog zo’n bloedmooi hart van de beoefening is. Ik hou er enorm van om samen zitten. Ik hou ook van het samen de schouders te zetten onder dit zencentrum, om het gaande te houden, om elkaar aan te moedigen op deze weerbarstige weg en om van elkaar te leren.

Je kunt Julia mailen via julia@zenamsterdam.nl.