Trungpa's advies

3 mei 2024

Iedere maand, aan het begin van de zazenkai, lees ik een inleidende tekst voor, die hopelijk inspireert tijdens de vijf zitperiodes die volgen. Met de woorden of zinnen die blijven hangen kun je zitten, zoals met een koan. Daarbij is één-worden-met de sleutel. Je identificeert je zodanig met de kern van de tekst, dat je jezelf vergeet en met de betekenis ervan samenvalt. Het is de kunst om er niet te veel over na te denken, maar de tekst ook - of misschien wel juist - op een gevoelsniveau tot je te laten spreken, tot je door te laten dringen en zijn werk te laten doen.

Niet elke tekst leent zich daar even goed voor en het is natuurlijk ook persoonlijk. Wat spreekt je aan? De zitinstructie van Trungpa die ik laatst op internet tegenkwam, vond ik zelf bijzonder inspirerend. Hierin raadt hij aan te zitten in de houding die je aanneemt alsof je je geliefde ten huwelijk vraagt. Innerlijk dan, want het is natuurlijk allemaal beoefening, niet per se bedoeld om daadwerkelijk uit te voeren. Alsòf je een geliefde hebt en alsòf je hem/haar/... ten huwelijk vraagt. Hoe doe je dat dan? Wat komt er op?

Ik word zelf bijzonder vrolijk van deze oefening. Het idee om iemand ten huwelijk te vragen is nog nooit eerder bij mij opgekomen. Na alle echtscheidingen in mijn omgeving en alles wat ik heb mee gemaakt op het gebied van liefde is dit het laatste wat ik zou doen. Gaandeweg zie ik hoe krachtig het werkt, hoe deze beoefening al mijn ideeën omtrent liefde en huwelijk doorbreekt en transformeert. Heerlijk, verfrissend ook, ik kan het echt iedereen aanraden. Hierbij de passage.
 

Een meditatie-instructie van Chögyam Trungpa Rinpoche

"(...) Wanneer je mediteert, maak het jezelf dan niet te moeilijk. Ga gewoon zitten, ontspan, en strek je rug, niet overdreven maar op een behoedzame manier. Je houding is een beetje zoals je jezelf zou houden als je je geliefde zou vragen om met je te trouwen. Je benadering zou tamelijk relaxed zijn – vriendelijk en enigszins verleidelijk, maar rechttoe rechtaan. Zo zou je houding hier moeten zijn. Plaats dan je handen op je knieën, wat bekend staat als een geestelijkontspannende houding, of in welke positie je ook bent geïnstrueerd.

Vervolgens moet je gewoon je ademhaling voelen, je natuurlijke ademhaling. Die kan ruw of diep zijn als je moest rennen om naar de meditatieruimte te komen. Of je ademhaling kan vrij oppervlakkig zijn. Het maakt niet echt uit. Voel gewoon je bestaande natuurlijke ademhaling. Zit stil en luister naar je ademhaling. Luister er in het begin gewoon een paar minuten naar. Op die manier je jezelf settelen in de beoefening.

Dan kan je beginnen met het trainen van de mate van je gewaarzijn, de mate van je nieuwsgierigheid. Wanneer je niets anders te doen hebt dan te zitten en te ademen, dan begin je je af te vragen: “Wat kan ik met mezelf doen?” Die gedachten zijn prima, maar probeer je dan te richten op je ademhaling. Luister naar je ademhaling, voel je ademhaling, volledig, juist, zoveel als je kunt. Maar forceer jezelf niet. Zit niet te gespannen, zoals een Engelsman met een stijve bovenlip. Hier ben je op een heel natuurlijke manier met je ademhaling bezig. Het is gewoon natuurlijke adem. Je zit daar alsof je je tot je geliefde wendt. Je zit gewoon en volgt je ademhaling.

Je volgt je adem, heel eenvoudig. Besteed vooral aandacht aan de uitademing. Volg die. Probeer niet zozeer de temperatuur van de adem in je neusgaten te voelen of iets dergelijks. Adem gewoon uit, en als je adem naar buiten gaat, ga je mee naar buiten met je natuurlijke ademhaling, heel eenvoudig, extreem eenvoudig. Dat is meditatie. (...)"

Chögyam Trungpa Rinpoche - Lion’s Roar 2012